بهار که بیاید دیگر رفته ام، بهار بهانه رفتن است حق با هدهد بود که می گفت رفتن زیباتر است ماندن شکوهی ندارد، آن هم پشت این سنگریزه های طلب .

میروم اما هر جا که رسیدم ، پری به یادگار برایت باقی خواهم گذاشت ، میدانم این کمترین شرط جوانمردی است .

بدرود رفیق روزهای بی قراریم  بدرود!

قرارمان باشد اما ، در حوالی قله قاف ، پشت آشیانه سیمرغ آنجا که جز بال و پر سوخته نشانی نیست.....